Historia
Prawa miejskie Siemianowice otrzymały w 1932 r. W 1923 nastąpiło połączenie gmin wiejskich Siemianowic i Huty Laura, a w 1951 przyłączono niezależne dotychczas gminy Bytków, Bańgów, Michałkowice i Przełajka. W ten sposób powstało miasto w obecnych granicach administracyjnych. Większość samodzielnych wcześniej gmin posiadała siedziby władzy (ratusze, urzędy gmin), kościoły oraz szkoły. Najstarszą historycznie parafią jest parafia św. Michała Archanioła oraz michałkowicki kościół pod tym samym wezwaniem. Z tej parafii wydzielano w miarę potrzeby ( z powodu osiedlania się ludności napływającej do pracy w przemyśle ) kolejne parafie: św. Krzyża, św. Antoniego Padewskiego i Wniebowzięcia NMP w Przełajce (kościół zbudowano po II wojnie światowej, według przedwojennych planów). Pozostałe parafie powstały po II wojnie światowej. W XIX w. zbudowany został kościół ewangelicki, w pobliżu którego funkcjonował również (nieistniejący dzisiaj) w prywatnej kamienicy dom modlitwy wyznawców religii mojżeszowej.
Najstarsze potwierdzone wzmianki o Siemianowicach i okolicznych gminach sięgają XIV w. Odkrycie pokładów węgla i budowa kopalń oraz huty „Laura” spowodowało szybki rozwój przemysłowy rolniczej niegdyś miejscowości. Rozwój przemysłu wiązał się z rodziną Henckel von Donnersmarck – właścicieli Siemianowic od XVIII w., z rodziną von Rheinbaben – właścicieli Michałkowic oraz z rodziną bogatych przemysłowców – Fitznerów, którzy niemały wpływ, wywierali na życie społeczne, budowę gmachów użyteczności publicznej, zakładanie i utrzymywanie szkół ludowych. Szkolnictwo, początkowo związane z Kościołem, po rządowej reformie szkolnictwa pruskiego w 1765 roku, uległo poważnym zmianom, m.in. objęło powszechnym obowiązkiem nauczania dzieci obojga płci. Stawiało także dużo wyższe wymagania przed nauczycielami, którzy musieli zdawać stosowne egzaminy, aby móc nauczać.
W okresie międzywojennym po plebiscycie w 1922 r. Siemianowice znalazły się po polskiej stronie Śląska. Rozpoczęła się odbudowa państwowości polskiej i zmaganie z problemami bezrobocia i wielkiego kryzysu ekonomicznego. Do wybuchu II wojny światowej wciąż jeszcze trwał rozwój miasta. Funkcjonowały kina, restauracje, hotele, szpitale (największy z nich – szpital Spółki Brackiej – budowany był jako system pawilonów na przestrzeni lat 1868 – 1909).
Po wojnie istniejące zakłady przemysłowe podjęły produkcję (w czasie wojny większość z nich przestawiona została na produkcję broni). Obecnie miasto weszło w fazę restrukturyzacji, co wiąże się z powstawaniem nowych dokumentów dotyczących strategii i rozwoju miasta oraz założeń planistycznych do 2018 r.
Galeria
